"istanbul'a kar yağıyor, benim gönlüme ise hüzün.. "dedim..
"Neden?" dedi..""Çünkü " dedim; "...çünkü, birbirinden tamamen farklı olan şu kar tanelerinden bile kardan adam yapan biz İNSANoğlu, bi kendimizden İNSAN yapamadık." dedim, ve sustu..
O da sustu, ben de..iç sesim çok konuşur oldu bu ara benimle. Haykirmak isteyip de sessiz kalmak zorunda kaldığım her bir kelimeye isyan ediyor belki de..
Belki, "susmak sana yakışmıyor, lütfen konuş benimle" diyor..
"Konuşacağım seninle, merak etme ama önce insanlığı bulmam lazım." dedim ve bu sefer gerçekten sustu...
Heyyy insanlık!!!! Lütfen daha çok ilerleme...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder