Sana siyah kurdele hiç yakışmıyor insanlık...

Günaydın desem, gün aydın olur mu?
Ya da gülümsesem hayata inat herşeye, ölen insanlık geri gelir mi?
"Umut, umut" dedim her daim ve hala "umut" diyorum; ama sol yanım sızlıyor, hem de çok...
Ufka bakarken, "Blue Mosque" tülleniyor gözlerimde...
Sana siyah kurdele hiç yakışmadı "Blue Mosque"..
Sen, hep mavi idin çünkü...
Huzurdun sen...
Sonsuz hoşgörü idin meselâ...
Dili, dini, ırkı ne olursa olsun, herkesi kucaklayan kocaman bir gönüldün...
Sana siyah kurdele hiç yakışmadı...
Sen, cana can olmak isterken;bu sefer de sende can verdi insanlık, Ey Sultan Ahmet!
"Bu son olsun.." temennileri yankılanıyor kulaklarımda.."bu son olsun, bu son olsun...."
İnsanlığın degil, düşmanlığın sonu gelsin artık..
İnsanlık değil; kin ve nefret ölsün bu topraklarda...
Ve onun yerine sevgi tohumları ekilsin..kardeşlik, huzur ve birlik filizi yeşersin baharda ve yazda...
Güzel ülkemin, güzel semalarında siyah bayrak yerine, rengarenk balonlar havalansın..
Bir gökyüzü kadar mavi olsun heryer...
Ve tıpkı "Blue Mosque" gibi huzur versin tüm insanlığa...
Çünkü sana siyah kurdele hiç yakışmıyor İNSANLIK!!!